اثر اسیدهای مختلف بر دیسپرس شدن نانولوله های کربنی (cnts) در محیط آبی

در علم مواد برای عامل دار کردن شیمیایی، روش اکسید کردن سطح مواد مورد استفاده قرار می-گیرد. تعدادی از محققان از این تکنیک برای بهبود تعامل و پراکندگی نانولوله های کربنی (cnts) استفاده کرده اند. در پروژه حاضر به ارزیابی اثر روش های مختلف عامل دار کردن در پراکندگی نانولوله های کربنی (cnts) در محیط های آبی پرداخته شده است. از این رو، ابتدا نانولوله های کربنی در محیط های اسیدی مختلف از قبیل اسید نیتریک/اسید سولفوریک و اسید نیتریک/اسید سولفوریک/اسید کلریدریک با غلظت ها و حرارت های متفاوت دیسپرس شدند. سپس جهت بررسی ایجاد گروه های عاملی روی سطح نانولوله ها، از تکنیک های طیف سنجی رامان، طیف سنجی مادون قرمز استفاده گردید. با استفاده از این تکنیک ها حضور گروه های عاملی کربوکسیلیک (-cooh) و هیدروگسیل (-oh) بر روی سطح نانولوله های کربنی اثبات شد. همچنین از نانولوله ها قبل و بعد از عملیات توسط میکروسکوپ های الکترونی تصویربرداری شد و عدم تخریب ساختاری آن ها مشخص گردید. با این حال، بر اساس تجزیه و تحلیل پراکندگی در محیط های آبی، مشاهده شده است که استفاده از مخلوط دو نوع اسید با غلظت 12 مولار و حرارت بالا می تواند منجر به جذب مقدار مناسبی گروه های عاملی روی سطح نانولوله های کربنی شود.